Кинеската дилема со САД

Одговорот на тоа прашање не зависи од царините или од судбината на ТикТок, туку од тоа дали јастребите во администрацијата на Трамп ќе успеат да предизвикаат конфронтација која ги надминува царините и влегува во теренот на финансиските санкции.

Како оружје за покорување на Кина царините се преценети, особено во комбинација со ветените даночни олеснувања и радикалната дерегулација.

Тоа се потези кои ќе ги зголемат профитити и цените на акциите во САД, забрзувајќи го приливот на странскиот капитал.

Дефицитот на федералниот буџет ќе продолжи да расте, а доларот и натаму ќе се засилува – со што ќе се ублажи негативниот ефект од царините врз кинескиот извоз, се додека инвеститорите веруваат дека добивката од американските државни обврзници ќе заостанува зад растот на берзата на американските индекси. Јазот меѓу домашното штедење и вложувањата -што е главата причина за трговскиот дефицит на САД во однос на Кина и Европа, само ќе се зголемуваат.

Кинеските лидери претпоставуваат дека Трамп ќе се обиде да им го направи она што Реган им го направи на Јапонците пред 40 години. Кина може да избира меѓу значајно зголемување на вредноста на јуанот и високите царини на кинексите стоки. Тоа не доведува до политичката и геостратегиската димензија на овој проблем.

Трамп знае дека Кина не е Јапонија, чиј повоен Устав го пишуваа Американци и каде што сеуште се стационирани 55 000 американски војници. Исто така, Кина веќе не е зависна од американскиот пазар како некогаш, благодарение на диверзификацијата и синџирите за снабдување кои се целосно нејзини, а успеа да ги направи незаменливи во целиот свет. Мали се шансите Кинезите да се согласат на зголемување на вредноста на јуанот. Кинеските лидери добро знаат дека ревалуацијата на јенот од Плаза спогодбата пред 40 години беше главната причина за трајното забавување на јапонскиот индустриски и финансиски раст.

Дигитално-технолошкиот ѕид кој се издигнува меѓу Кина и САД веќе им носи бенефит на големите компании во двете земји. Огромен број инженери во Кина со големи чекори напредуваат во производството на напредни микрочипови со чија технологија Кина немаше да овлада да не беше првата студена војна меѓу двете земји за време на првиот мандат на Трамп. Оваа политика Џо Бајден не само што ја презеде, туку и ја ескалираше.

Од друга страна американската концентрација на капитал во облак, нејзината посветеност во дигиталните истражувања и развој и најавените царини на Трамп, веќе ги поттикнаа европските компании своите инвестиции да ги пренасочат кон САД. Накусо, ако некој има причини за очај поради царините на Трамп, тоа е Европа, а не Кина.